Muzyka

Berghain to mekka imprezowiczów z całej Europy, klub znany z długich kolejek i całkowitego zakazu wykonywania fotografii. Właśnie ogłosili line-up na imprezę noworoczną...

Dziś kolejne informacje na temat Audioriver 2017. Dziś dowiedzieliśmy się że w Płocku wystąpią Carl Crait i Dax J!

(Nie)krótka relacja z imprezy w klubie DOM, na której gościem był Inigo Kennedy. Przygotowana we współpracy z Szukam chłopaka/dziewczyny techno.

W Polsce czekamy na premierę kontynuacji tego obrazu, więc w naszych retro wycieczkach warto przypomnieć jeden z najbardziej znanych motywów z filmów lat '90 jakim jest utwór Underworldu.

Ken to prawdziwy weteran, pierwszy album wydał w 1993 roku, jeszcze pod pseudonimem UTU w Plus 8, Richiego Hawtina. Zanim jeszcze wszyscy oszaleli na punkcie Tiesto, który "prowadził" ceremonię otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 2004, Ishii skomponował muzykę do ceremonii otwarcia zimowych Igrzysk w Nagano w 1998 roku.

Jednym z jego największych osiągnięć jest Extra z albumu Jelly Tones. Sam numer, silnie inspirowany wczesnymi brzmieniami Detroit, czaruje wspaniałym klimatem a przy tym nie pozwala przejść obok obojętnie.

Numery takie jak Cherubim, puszcza się gdy ktoś powie że techno to “jeb jeb dla goryli”. I o ile nie można mówić tutaj o jakiś skomplikowanych formach wyrazu z muzyki konkretnej, to jednak takie utwory robią to co ja w muzyce lubię najbardziej - opowiadają historię i zabierają słuchacza w podróż. 

Brytyjskie techno ma swój unikalny styl. Tacy artyści jak Surgeon, Regis (i duet tych panów czyli British Murder Boys), The Black Dog, Slam, Alan Fitzpatrick czy Ben Sims, Underworld, Gary Beck, wpłynęli znacząco na scenę techno. Dziś dotarła do nas kolejna świetna informacja związana z brytyjskim DJem: na tegorocznym Audioriver pojawi się Planetary Assault Systems!

Są numery przeciętne, których po kilku dniach już nikt nie pamięta. Są utwory genialne, które na stałe weszły do świadomości szerokiego grona słuchaczy. Jest też trzecia, najmniejsza grupa: utwory wspaniałe, które zostały zapomniane. Do tej właśnie grupy należy wydany w 1997 roku Goodbye World.

Zakochałem się w tym numerze! Ciężki industrialowo-Mulerowy rytm, delikatnie podlany kwasem i padami. Wszystko opowiada jakąś mroczną, niepokojącą historię. Wspaniałe! Rzadko trafiam na coś co tak bardzo przypadnie mi do gustu, a tutaj mamy sam środek tarczy, trafienie za 100 punktów. Polecam mocno.